เรียนรู้เกี่ยวกับอาชีพครู

อิทธิพลของการให้กำลังใจของครูดูเหมือนจะมีมากกว่าในนักเรียนที่พ่อแม่ของตนเองไม่เคยได้รับการศึกษาภาคบังคับมาก่อน ซึ่งเป็นตัวบ่งชี้ที่สำคัญของภูมิหลังที่ด้อยโอกาส สำหรับนักเรียนที่มีภูมิหลังเหล่านี้ การให้กำลังใจทำให้การเข้าสู่การศึกษาหลังปี 16 เพิ่มขึ้นจากเพียงครึ่งเดียวเป็นประมาณสองในสาม การวิจัยยังพบว่ากำลังใจจากอาจารย์มีอิทธิพลมากที่สุดต่อนักเรียนที่มีโอกาสเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยมากที่สุด การศึกษาของมหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ใช้เทคนิค 'ข้อมูลขนาดใหญ่' เพื่อดูผลกระทบระยะยาวของสายสัมพันธ์ระหว่างครูกับนักเรียน และเป็นครั้งแรกที่วิเคราะห์บทบาทที่มีในการเข้าถึงมหาวิทยาลัย ผลการวิจัยซึ่งตีพิมพ์ในวารสารResearch in Higher Educationแสดงให้เห็นว่าการศึกษาต่อและการกำหนดนโยบายการเคลื่อนไหวทางสังคมอาจได้รับประโยชน์จากการมุ่งเน้นที่ "แง่มุมเชิงสัมพันธ์" ของปฏิสัมพันธ์ระหว่างครูและนักเรียนมากขึ้น “ครูมักถูกผลักไสให้เป็นผู้ส่งมอบหลักสูตรและผู้จัดการห้องเรียนในการอภิปรายนโยบายเกี่ยวกับการศึกษาต่อ อย่างไรก็ตาม เป็นที่ชัดเจนว่าครูมีอิทธิพลต่อความไม่เท่าเทียมในรูปแบบต่างๆ มากกว่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน” ดร. เบน อัลคอตต์ ผู้เขียนการศึกษาจากคณะครุศาสตร์แห่งเคมบริดจ์กล่าว "เมื่อผู้คนพูดถึงประสบการณ์ที่ดีในโรงเรียน พวกเขามักกล่าวถึงความสัมพันธ์ส่วนตัวกับครูและกำลังใจที่พวกเขาได้รับ งานวิจัยของเราช่วยวัดผลกระทบและแสดงให้เห็นความสำคัญของผลกระทบดังกล่าว โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการจัดการกับการเคลื่อนไหวทางสังคม "ความสำคัญของการเชื่อมโยงระหว่างครูกับนักเรียนนั้นอาจหายไปท่ามกลางสถิติการสอบหรือการถกเถียงทางการเมืองที่ร้อนระอุ" วัยรุ่นประมาณ 4,300 คนในอังกฤษถูกติดตามตั้งแต่อายุสิบสามปีเป็นต้นไป โดยกรอกแบบสอบถามอย่างละเอียดทุกปีเป็นเวลาเจ็ดปี ในช่วงปีสุดท้ายของการศึกษาภาคบังคับ นักเรียนถูกถามว่ามีครูสนับสนุนให้พวกเขาเรียนเต็มเวลาหรือไม่ ดร. อัลคอตต์ใช้แบบจำลองทางคณิตศาสตร์เพื่อ "จับคู่" และเปรียบเทียบนักเรียนที่มีความสำเร็จ ประสบการณ์ และประวัติชีวิตที่คล้ายคลึงกัน ซึ่งช่วยควบคุมผลกระทบของความแตกต่างเหล่านี้ สิ่งนี้ทำให้สามารถวัดอิทธิพลของการให้กำลังใจครูเพียงอย่างเดียวได้ "วิธีการนี้ทำให้เราใกล้เคียงกับการอ่านผลระยะยาวของการให้กำลังใจจาก ครู ด้วยข้อมูลที่เรามีในปัจจุบัน" Alcott กล่าว เขาพบว่าโดยเฉลี่ยแล้วในทุกภูมิหลังและความสามารถ อัตราการเข้าสู่การศึกษาหลังอายุ 16 ปีสูงกว่านักเรียนที่รายงานว่าได้รับกำลังใจ (74%) มากกว่านักเรียนที่บอกว่าไม่ได้รับ (66%) โดยเฉลี่ยถึงแปดเปอร์เซ็นต์ จากคะแนนการสอบครั้งก่อน (SAT ของสหราชอาณาจักร) การให้กำลังใจของครูสร้างความแตกต่างได้มากที่สุดสำหรับนักเรียนที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนโดยเฉลี่ย ซึ่งมักจะเป็นไปในทางใดทางหนึ่งเมื่อพูดถึงการศึกษาต่อ สำหรับนักเรียนชั้นปีที่ 11 (หรือชั้นประถมศึกษาปีที่ 10) ซึ่งอยู่ในอันดับกลางในสามของผลการจัดอันดับ การให้กำลังใจเชื่อมโยงกับโอกาสในการเข้ามหาวิทยาลัยที่เพิ่มขึ้น 10 เปอร์เซ็นต์ แต่ไม่มีผลกระทบที่สังเกตได้ต่อนักเรียนในอันดับสามบนและล่าง ผลของการให้กำลังใจของครูที่มีต่อนักเรียนนั้นแตกต่างกันมากขึ้นอยู่กับภูมิหลัง โดยจะเห็นความแตกต่างมากที่สุดสำหรับนักเรียนที่มีระดับการศึกษาของพ่อแม่ต่ำกว่า สำหรับนักเรียนที่มีผู้ปกครองขาดคุณสมบัติอย่างเป็นทางการ การลงทะเบียนเรียนหลังอายุ 16 ปีเพิ่มขึ้น 12 เปอร์เซ็นต์ในกลุ่มผู้ที่ได้รับการสนับสนุนจากครู (64%) เมื่อเทียบกับนักเรียนที่ไม่ได้ (52%) ผลกระทบนี้ดูเหมือนจะมีผลต่อเนื่องไปถึงการศึกษาระดับอุดมศึกษา โดยการสนับสนุนเบื้องต้นนั้นจะเพิ่มโอกาสในการเข้ามหาวิทยาลัยถึง 10 เปอร์เซ็นต์ ซึ่งสูงกว่านักเรียนที่มีภูมิหลังคล้ายกันถึงหนึ่งในห้าที่ไม่ได้รายงานว่าได้รับการส่งเสริม นักเรียนที่พ่อแม่มีคุณวุฒิบางอย่างแต่ไม่เคยผ่านการศึกษาภาคบังคับมาก่อน ได้รับการให้กำลังใจจากครู ทำให้การศึกษาหลังปี 16 เพิ่มขึ้น 13 คะแนน (67% เทียบกับ 54%) และเข้ามหาวิทยาลัยได้ 7 คะแนนเปอร์เซ็นต์ อย่างไรก็ตาม สำหรับผู้ปกครองที่จบระดับมหาวิทยาลัย การให้กำลังใจครูมีความสำคัญน้อยกว่ามาก: การเพิ่มการศึกษาต่อเนื่องเพียง 6 เปอร์เซ็นต์ และไม่สร้างความแตกต่างเลยต่อการเข้าเรียนในมหาวิทยาลัย อย่างไรก็ตาม Alcott พบว่านักเรียนจากภูมิหลังที่ได้เปรียบกว่ามีแนวโน้มที่จะรายงานว่าได้รับการสนับสนุนจากครูให้อยู่ในการศึกษา ตัวอย่างเช่น 22% ของนักเรียนที่ได้รับการให้กำลังใจมีผู้ปกครองที่มีวุฒิการศึกษาระดับมหาวิทยาลัย เทียบกับ 15% ของนักเรียนที่ไม่มีการศึกษา ในทำนองเดียวกัน นักเรียนที่ไม่ได้รายงานการให้กำลังใจมีโอกาสหนึ่งในสามที่จะมีพ่อแม่ว่างงาน (12% เทียบกับ 9%) Alcott ซึ่งเคยสอนในโรงเรียนอะคาเดมีในลอนดอนกล่าวว่า "ผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าตัวครูเองและความสัมพันธ์ที่พวกเขาพัฒนากับนักเรียนเป็นกลไกที่แท้จริงสำหรับการเคลื่อนไหวทางสังคม "ครูหลายคนริเริ่มที่จะสนับสนุนนักเรียนด้วยความหวังว่าพวกเขาจะก้าวหน้าในการศึกษาหลังจากออกจากห้องเรียนไปแล้ว สิ่งสำคัญคือครูต้องรู้ว่าความพยายามของพวกเขามีผลอย่างไร และเด็กน่าจะได้รับประโยชน์มากที่สุด"