การฝังเข็ม

Anna Enblom นักกายภาพบำบัดและผู้สมัครระดับปริญญาเอกจาก Department of Medicine and Health Sciences at Linköping University และ Vårdal Institute ในสวีเดน ได้ทำการศึกษา 4 เรื่องซึ่งขณะนี้ได้รับการรายงานในวิทยานิพนธ์ระดับปริญญาเอกของเธอ การศึกษาแรกเกี่ยวข้องกับกลุ่มที่ได้รับการรักษาทางการแพทย์ทั่วไปสำหรับอาการคลื่นไส้ แต่ไม่ใช่การฝังเข็ม ในกลุ่มนั้นมีเพียงหนึ่งในสี่ของผู้ป่วยที่มีอาการคลื่นไส้เท่านั้นที่รู้สึกโล่งใจ การศึกษาการฝังเข็มของผู้ป่วย 215 รายที่เข้ารับการฉายรังสีบริเวณช่องท้องหรืออุ้งเชิงกรานเลือกการฝังเข็มแบบใดแบบหนึ่งจากสองประเภทนี้ 109 ได้รับการฝังเข็มแบบโบราณโดยใช้เข็มเจาะผิวหนังเฉพาะจุด ตามประเพณีจีนโบราณ เข็มจะบิดจนเกิด 'ความรู้สึกเหมือนเข็ม' ผู้ป่วยอีก 106 คนได้รับการฝังเข็มจำลองแทน โดยใช้เข็มยาหลอกทู่แบบไสลด์ที่สัมผัสผิวหนังเท่านั้น การฝังเข็มดำเนินการโดยนักกายภาพบำบัด 2-3 ครั้งต่อสัปดาห์ตลอดระยะเวลาการฉายรังสี 5 สัปดาห์ หลังจากนั้น ร้อยละ 95 ของผู้ป่วยทั้งสองกลุ่มรู้สึกว่า การฝังเข็ม ช่วยบรรเทาอาการคลื่นไส้ และร้อยละ 67 มีผลในเชิงบวกอื่นๆ เช่น การนอนหลับดีขึ้น อารมณ์แจ่มใสขึ้น และอาการปวดน้อยลง การศึกษาขั้นสุดท้ายแสดงให้เห็นว่าผู้ป่วยที่ได้รับการฝังเข็มแบบดั้งเดิมหรือแบบจำลองรู้สึกดีขึ้นมากเมื่อเทียบกับกลุ่มที่ได้รับการดูแลตามปกติตามปกติ ความแตกต่าง 37 เปอร์เซ็นต์เมื่อเทียบกับ 63 เปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วยที่มีอาการคลื่นไส้มีนัยสำคัญทางสถิติ ในทางกลับกัน ไม่มีความแตกต่างระหว่างการฝังเข็มทั้งสองกลุ่ม ผลกระทบจึงดูเหมือนไม่ได้เกิดจากวิธีการฝังเข็มแบบดั้งเดิมอย่างที่เคยคิดกัน แต่เป็นผลจากการดูแลที่เพิ่มขึ้นของการรักษา ผู้ป่วยสามารถสนทนากับนักกายภาพบำบัด ได้สัมผัส และมีเวลาพักผ่อนและผ่อนคลายเพิ่มขึ้น "ตอนนี้จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องศึกษาต่อไปว่าส่วนใดของขั้นตอนการฝังเข็มที่ช่วยลดอาการคลื่นไส้และอาเจียน เพื่อให้สามารถใช้สิ่งนี้ในการดูแลระหว่างการรักษาด้วยรังสี" แอนนา เอนบลอมกล่าว