ท่อระบายน้ำ

นักวิจัยกล่าวว่าการระบายน้ำในทะเลสาบดังกล่าวอาจส่งผลต่อการเพิ่มขึ้นของระดับน้ำทะเลโดยมีผลกระทบต่อชุมชนชายฝั่ง "นี่เป็นหลักฐานแรกที่แสดงว่าทะเลสาบ 'supraglacial' ของกรีนแลนด์ตอบสนองต่อการเพิ่มขึ้นของการผลิตน้ำหล่อเย็นผิวดินโดยการระบายออกบ่อยขึ้น ซึ่งตรงข้ามกับการเพิ่มขนาด" นักวิจัยของ CIRES กล่าว วิลเลียม คอลแกน ผู้ร่วมเป็นผู้นำการศึกษาครั้งใหม่กับ CU กล่าว -นักศึกษาปริญญาเอกวิทยาการคอมพิวเตอร์โบลเดอร์ Yu-Li Liang ในช่วงฤดูร้อน น้ำละลายจะรวมตัวกันเป็นทะเลสาบบนผิวแผ่นน้ำแข็ง เมื่อแรงดันน้ำสูงพอ น้ำแข็งจะแตกตัวอยู่ใต้ทะเลสาบ ก่อตัวเป็นท่อระบายน้ำในแนวดิ่ง และ "น้ำที่ไหลออกมาจำนวนมากจะพุ่งผ่านไปยังแผ่นน้ำแข็งอย่างรวดเร็ว" คอลแกนกล่าว การศึกษาได้รับการเผยแพร่ทางออนไลน์ในวันที่ 16 เมษายนโดยวารสารRemote Sensing of the Environment นักวิจัยใช้ภาพถ่ายดาวเทียมพร้อมกับซอฟต์แวร์การจดจำคุณลักษณะที่เป็นนวัตกรรมใหม่เพื่อตรวจสอบทะเลสาบเกือบ 1,000 แห่งบนแผ่นน้ำแข็งขนาดคอนเนตทิคัตในช่วงระยะเวลา 10 ปี พวกเขาค้นพบว่าในขณะที่สภาพอากาศอุ่นขึ้น การระบายน้ำในทะเลสาบจากภัยพิบัติดังกล่าวก็เพิ่มความถี่ขึ้นเรื่อยๆ การระบายน้ำในทะเลสาบที่เป็นภัยพิบัติมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นในช่วงปีที่อบอุ่นที่สุดถึง 3.5 เท่าเมื่อเทียบกับปีที่หนาวที่สุด ในระหว่างการระบายน้ำในทะเลสาบอันเป็นหายนะทั่วไป น้ำละลายประมาณ 1 ล้านลูกบาศก์เมตร ซึ่งเทียบเท่ากับปริมาตรของสระว่ายน้ำโอลิมปิกประมาณ 4,000 สระ จะไหลลงสู่แผ่นน้ำแข็งด้านล่างภายในหนึ่งหรือสองวัน เมื่อน้ำมาถึงท้องแผ่นน้ำแข็งที่เกาะอยู่บนหิน มันอาจทำให้พื้นน้ำแข็งกลายเป็นสลิปแอนด์สไลด์ หล่อลื่นแผ่นน้ำแข็งให้ไหลลงสู่มหาสมุทร สิ่งนี้จะเร่งการเพิ่มขึ้นของระดับน้ำทะเลที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ อย่างไรก็ตาม การระบายน้ำในทะเลสาบอาจทำให้ " ท่อ น้ำทิ้ง" ใต้ธารน้ำแข็งแตกออกเพื่อส่งน้ำลงสู่มหาสมุทรได้อย่างมีประสิทธิภาพ Colgan กล่าวว่า "สิ่งนี้จะทำให้น้ำในแผ่นน้ำแข็งระบายน้ำ ทำให้มีน้ำน้อยลงสำหรับการเลื่อนแผ่นน้ำแข็ง นั่นจะทำให้การเคลื่อนตัวของแผ่นน้ำแข็งลงสู่มหาสมุทรช้าลงและทำให้ระดับน้ำทะเลสูงขึ้นช้าลง Colgan กล่าวว่า "การระบายน้ำในทะเลสาบเป็นสัญลักษณ์เสริมในแง่ของการเพิ่มหรือลดสไลด์ของแผ่นน้ำแข็ง การค้นหาว่าสถานการณ์ใดถูกต้องเป็นคำถามเร่งด่วนสำหรับแบบจำลองสภาพภูมิอากาศและสำหรับชุมชนที่เตรียมพร้อมสำหรับการเปลี่ยนแปลงระดับน้ำทะเล เขากล่าว สำหรับการศึกษานี้ นักวิจัยได้พัฒนาซอฟต์แวร์การจดจำคุณลักษณะใหม่ที่สามารถระบุทะเลสาบใต้ธารน้ำแข็งในภาพถ่ายดาวเทียม และกำหนดขนาดและเวลาที่ปรากฎและหายไป "ก่อนหน้านี้ สิ่งเหล่านี้ส่วนใหญ่ต้องได้รับการตรวจสอบซ้ำอีกครั้งด้วยตนเอง" Colgan กล่าว "ตอนนี้เราป้อนรูปภาพลงในโค้ด และโปรแกรมสามารถรับรู้ได้ว่าคุณลักษณะนั้นเป็นทะเลสาบหรือไม่ ด้วยความมั่นใจสูงและไม่มีการแทรกแซงด้วยตนเอง" การทำให้กระบวนการเป็นอัตโนมัติมีความสำคัญเนื่องจากการศึกษาดูภาพมากกว่า 9,000 ภาพ นักวิจัยตรวจสอบความถูกต้องของโปรแกรมด้วยการดูภาพประมาณ 30 เปอร์เซ็นต์ของพื้นที่ศึกษา 30 เปอร์เซ็นต์ด้วยตนเอง พวกเขาพบว่าอัลกอริทึม ซึ่งเป็นขั้นตอนในการคำนวณทีละขั้นตอน ตรวจจับและติดตามทะเลสาบใต้ธารน้ำแข็งได้ถูกต้องถึง 99 เปอร์เซ็นต์ โปรแกรมนี้อาจมีประโยชน์ในการศึกษาในอนาคตเพื่อพิจารณาว่าการระบายน้ำของทะเลสาบส่งผลต่อการเพิ่มขึ้นของระดับน้ำทะเลอย่างไร ผู้เขียนร่วมของ CIRES ในทีมประกอบด้วย Konrad Steffen, Waleed Abdalati, Julienne Stroeve และ Nicolas Bayou การศึกษาได้รับทุนจากโครงการวิทยาศาสตร์อาร์กติกของมูลนิธิวิทยาศาสตร์แห่งชาติ